woensdag 21 december 2011

Lekkere warme hoodie

Met Ella in de hoofdrol ...

We moesten en zouden tijdens onze vorige Studio Stik avond een hoodie maken. Dat lukt nooit, dacht ik toen, is veel te moeilijk. Maar de aanhouder wint, en het gekochte patroontje van Heidi en Finn (zoals je er al zoveel hebt zien passeren op de blogs) weerstond ook ik niet. Pulls met rits hebben de dochters al, maar een lekkere warme versie zonder rits rolde deze keer nogal vlotjes vanonder de naaimachine.

Yep, getest en goed bevonden, en dus ideaal voor bij Studio Stik. Nooit gedacht dat een hoodie maken zoveel fun zou zijn.


Ik koos een bruine fleece voor de binnenkant en een schoon tricootje voor de buitenkant. Even twijfelde ik nog als het niet 'teveel' zou zijn, maar ik ben toch blij met het resultaat.
Alleen, de boord vanonder, daar ga ik nog iets mee doen. Waarschijnlijk zal ik deze boord vervangen door bruine geribbelde boordstof. 't Flappert een beetje teveel naar mijn zin.
En de mouwen maak ik bij een volgend exemplaar een beetje breder. Maar voor de rest OK hoor :-)


Maar zie het snoetje van Ella, content met haar olifanten.
En oef, de olifantjes vooraan lopen gelijk (zie rechts bovenaan de collage).





vrijdag 2 december 2011

°Tricot kleedje°

De drie Studio Stik dames gingen vorig weekend naar een mooi appartementje in Oostduinkerke om te herbronnen ... én te naaien. We hadden zicht op zee, zagen de garnaalvissers 's ochtends passeren en ik voelde me zó zen.

Ik had thuis vlug wat stof samengeraapt om een hoodie te maken, maar spijtig, te weinig :-(. Het patroon van Heidi en Finn zat in de tas, maar 'k had niet gezien dat die volledig gevoerd moest zijn (en was ook kwijt hoeveel een yard nu precies is). 

Twijfel, tot E. voorstelde om haar patroontje te gebruiken. Ik had geluk, want haar oudste dochter heeft ongeveer dezelfde maat als mijn oudste. En het feit dat ik haar een paar uur eerder gezien had in dat kleedje, trok mij volledig over de streep. 

De stof haalde ik bij haar, en het patroontje is geïnspireerd op deze tutorial.
De gekke bekken horen er natuurlijk ook bij hé.





Goh, ik ga écht eens moeten sparen voor een goede kodak. Of zou het aan mij liggen? (Of beide?)


Lang leve de overlock, de tweelingnaald en het knoopsgatvoetje. 

En die hoodie, dat is voor het volgende blogbericht, met Ella in de hoofdrol.

*Kerstverpakking met koffiedozen*

Wie kent ze niet, die koffiedozen van Graindor (huismerk van de Colruyt)? 


Ik probeer graag eens een ander smaakje koffie, gaande van D.E. koffie, over Fair Trade, naar Graindor-variaties. Ik spaarde de dozen op en ging op zoek naar een leuke bestemming. Toen mijn jongste klaagde dat ze nog geen spaarpot had, ging er eentje naar haar. Ik verzekerde haar dat ze nog jaren kon sparen tegen dat de doos helemaal gevuld zou zijn. Het is er eentje met blauw, en dat is haar lievelingskleur, dus...


Die andere stonden op het rek en de vriendin kreeg er eentje mee want ze vond ze wel passen bij haar interieur. De zus spaarde en kreeg haar centje in een doos. Drie andere dozen staan in onze living en doen dienst als 'doos-voor-klein-pruts-speelgoed'. Je kent dat wel, spulletjes in de kindersurprise, uitdeel-cadeautjes, knikkers, mini-dino's, enz... Maar nu in een doos die mama en papa ook leuk vinden. 



Dus, als je nog ideetjes zoekt om een cadeautje te verpakken én je drinkt af en toe koffie van den Colruyt, dan zijn deze dozen zeker geschikt én heel eenvoudig om te maken. 

Je snijdt een rechthoek van 17,8 cm op 33,7 cm uit een leuk papiertje, je kleeft die rond de doos en klaar is kees. De deksels heb je in het bruin en in het zwart, al moet gezegd worden dat niet iedereen ze mooi vindt.

Het papier vond ik in datzelfde winkeltje in Leuven, vanwaar ik de spulletjes voor het lampje haalde.










zondag 13 november 2011

°°°Lampenkapje maken°°°

Je ziet ze vaak op hippe beurzen, die lampenkappen in stof. Ik vroeg me steeds af als ik die zelf zou kunnen maken. Want hoe mooi ze  hier ook zijn , de portemonnee wil niet altijd mee :-).
Na een studiedag in Leuven werd ik vriendelijk verzocht door N. binnen te gaan in een lief klein winkeltje. Daar zag ik kaartjes, stofjes, lintjes, mooi papier en nog veel meer. De dame achter mij had het over ... lampenkapjes... en ik luisterde gretig mee.
Of het moeilijk zou zijn? Dat viel mee, verzekerde de vriendelijke dame mij. Het is alleen een beetje gepruts. Een beetje??? Prutsen en frutselen, dat doe ik dagelijks, maar dan met lijm aan mijn handen vind ik het toch wel heel wat moeilijker.

Maar het is gelukt!  Mijn jongste spruit is een lampje rijker.



Hoe je zo'n lampenkapje maakt? In theorie vrij eenvoudig.

Benodigdheden zijn:
- lapje stof
- Aslan folie
- frame voor lampenkap (ik nam 25 cm diameter)
- textiellijm
- voet en lamp (kan je ook in de kringloop kopen - ik recycleerde een oude lamp)
- tandenstoker



En slim als ik was, nam ik geen foto's tijdens mijn knutsel moment. Dan maar zonder proberen...

De aslanfolie uitknippen:
breedte = omtrek van het frame + 1 cm
lengte: de gewenste hoogte van het lampenkapje

Stof  uitknippen:
breedte: de breedte van de aslanfolie  + 0,5 cm
hoogte: hoogte van de aslanfolie + 2 cm (eentje vanboven en eentje vanonder)
Die extra ruimte is nodig om de stof om te plooien aan het frame. Ik moest teveel foefelen. De volgende keer neem ik mijn marge van de stof ruimer, vb 2,5 cm.

Trek het plastiek van de aslanfolie en plak de stof erop. Aslanfolie kleeft aan één zijde. Ik gebruikte een lat om de stof erop te plakken, een beetje zoals een boek plastificeren dus.

Knip de stof langs de rand totdat je 1 cm boven en 1 cm onder de aslanfolie overhoudt.

Plooi de stof in de breedte over de aslanfolie en plak het vast met de textiellijm. Dit wordt dan de rand die je overplakt en die je zal zien.

Monteer de aslanfolie rond het frame en plak de zijde vast. Nu heb je al een cilinder en flappert de stof bovenaan en onderaan een beetje. Deze flapperende stof lijm je in en bevestig je rond beide frames.
Nu is de lamp klaar.



Ik maak binnenkort sowieso nog een lampenkap. Dus als er interesse is in een tutorial mét foto's, laat het gerust weten. 

vrijdag 11 november 2011

Zak met paddo's

'Psycho mushroom' was de naam die ik eerst verzon voor de zak, of 'paddo shrink' of ...
Je moet weten, B. vroeg me eerder of ik een zak wilde maken voor haar. Het stofje koos ze zelf bij Vermiljoen, de binnenkant mocht ik voor mijn rekening nemen. Ze is psychologe (en doventolk, en nog veel meer), kiest een stof met paddenstoelen, én werkt in Nederland. Dit is teveel toeval dacht ik toen. 



Ze heeft er een lange tijd op moeten wachten, maar uiteindelijk was hij klaar. Dubbel gevoerd om de vele dossiers te kunnen dragen. 



Het patroontje van Very Purple Person paste ik in de breedte en de lengte aan.



Ze ontving, zag en was content.

donderdag 27 oktober 2011

Bruine paddenstoelen... op geel tricot!

Overal vind je leuke en eenvoudige patronen voor T-shirts in tricot. Hier maakte ik er al eentje voor mijn jongste dochter en voor baby Titus. Maar een leuk en gemakkelijk patroontje voor een kleedje in tricot is moeilijker te vinden, ofwel heb ik niet goed gezocht :-) Dus veranderde ik een patroon en foefelde een beetje.



Tijdens onze vorige Studio-Stik avond werkten we rond het thema tricot en mochten we onze collega's stitch bitches (koosnaampje :-) ) van de Gentse Ijverige wijven verwelkomen. De vraag naar tricot was groot, onze ervaring klein en dus gaf Mamasha aan de talrijke aanwezigen een woordje uitleg en demonstratie (XY-files).

Omdat ik maar een halve meter stof gekocht had, zat ik met een probleempje. Een kleedje uit één stuk was niet mogelijk, dus besliste ik om de rok en het t-shirtje aan elkaar te naaien met een tailleband ertussen. Dat werd prutsen...

Ik begon bij het T-shirt patroontje uit de Ottobre 3/2011 (monstertruck) en centreerde het patroon in de taille. Je ziet dat het een patroon is voor jongens, vind ik, dus pas ik dit aan (totdat ik het juiste meisjespatroon tegenkom). Alle tips zijn welkom!
Vervolgens nam ik een bestaand rokje en tekende het patroontje over in de juiste maat, dus een beetje groter dan het origineel. Het was natte vinger werk, maar als ik al iets geleerd heb, dan is het dat je moet durven (ook al is het dure tricot).

Zo ziet het originele patroon eruit:


Ik knipte het in drie stukken: eentje voor het bovenstuk, een band en het derde stuk is verwaarloosbaar en wordt hier niet gebruikt. Ik teken nooit naadwaarde bij op het patroon, wel op de stof. Dus als je het patroon uitknipt, dan moet je nog een centimeter bij rekenen, zowel bij het bovenstuk, als bij de tailleband.

Dit bekom je als je de patronen voor het kleedje onder elkaar legt. In de plaats van het derde stuk onderaan leg je gewoon het stuk van de rok erbij.



Dit patroon vraagt een stofvouw, dus moet je de stof dubbel leggen en de rechte kant tegen de vouw leggen (zonder naadwaarde).

Als je het uitknipt (en de mouwen erbij denkt):



En uiteindelijk heb je dan een supercontente dochter, die blij is dat ze nog eens mag poseren voor de foto. De overbelichting moet je erbij nemen :-).





'En zoooo zacht mama, dat kleedje', gevolgd door gesnotter aan de andere kant: 'Ik wil ook die paddenstoelen!!!'. Pfff, gelukkig heb ik nóg een half metertje regenboog-paddenstoelen liggen. Dus dit verhaal wordt vervolgd!

maandag 10 oktober 2011

- - Twee zakken voor Katrientje - -

Wie is Katrientje? Of beter, wat is Katrientje?
Net zoals deze mama en nog vele andere Studio Stik mama's gaan onze kinderen naar de school genaamd 't Katrientje. Dat ze daar al op de hoogte zijn van naaiend Brugge (met de machine welteverstaan) merkten we aan hun voorstel. 

Het school wilde starten in 2011-2012 met een boeken-project, en vroeg ons om een 4-tal omkeerbare tassen te naaien. Eentje voor in de kleuterklas (ziehier het prachtige exemplaar van Lots of Lili), eentje voor  het eerste en tweede leerjaar, een derde voor het derde en vierde leerjaar (door E.) en tenslotte een stoerdere voor in de laatste graad van de lagere school. 

Ik ga jullie de uitleg rond het boekenproject en de boekenbeesten besparen want daarvoor kun je bij haar zeker al één en ander terugvinden. 

Deze zak is bedoeld voor het eerste en het tweede leerjaar. Het model is het alom gekende patroon van very purple person en de stof van de al even gekende winkels in Brugge en Gent. De zak is dubbel verstevigd: aan de rode kant met zachte, dikke opstrijkbare vlieseline,


en de blauwe kant met gewone versteviging (ook vlieseline, maar dan wat stroever in aanvoelen). Het is de bedoeling dat deze zakken heel erg stevig zijn en ettelijke jaren verschillende boeken kunnen (ver)dragen (alsook kinderhanden). 


De zak voor de 10 à 12-jarigen is wat stoerder... Wat een chance dat ik een grote, langbenige kloeke vent in huis heb die vaak broeken verslijt. Massa's boeken kunnen erin :-)


Versteviging was niet nodig, want de jeans is op zich al heel erg stevig. Ik recycleerde ook de 'poepzakken' van de broek en verwerkte ze aan de zijkant van de zak.
De andere zijde daarentegen was een lichtgewicht stofje dat (opnieuw) vlieseline nodig had. 


Ik ben gewoon WEG van dat stofje. 
Toen ik het kocht bij haar heb ik serieus getwijfeld of ik het niet zelf zou gebruiken ... Dat zou een schoon winterrokje zijn hé (en ja, ik meen het). 

Zowel de binnen- als de buitenkant van deze zakken hebben extra zakken met een 'lanyard-systeem' waaraan de boekenbeesten gehangen kunnen worden. 


Elke zak kreeg van mij een extra ritszakje om de boekenbeesten in op te bergen.


Tataaa, de boekenbeesten:





De boekenbeesten zijn niet zo heel erg geslaagd, vind ik. De tekening is via transferpapier gestreken op gele stof en de onderzijde is verstevigd met vlieseline. Door de dichte steek en het verschil in elasticiteit tussen de twee stoffen, had ik steeds stof over aan de bovenkant... met een neepje tot gevolg. De tijd was niet mijn grootste vriend, en ik heb de boel zo afgegeven (aiai). Maar na 18 boekenbeesten, zag ik het niet zitten om nog eens extra uren te foefelen aan die prutsdingen. 


Uiteindelijk ben ik wel tevreden met het resultaat! Toch wel...

zaterdag 8 oktober 2011

Cadeautjes voor baby Lanne

Zo had ik het verstaan: 'Ik verkoop dan gewoon alles wat Inge naait', zei andere Inge. 'Wat!?', zei ik, 'zomaar de cadeaus die ik maak voor jouw vierde kleine verkopen?'. Neen, neen, ik had het verkeerd begrepen. Die cadeaus, die wilde ze wel houden, maar die andere, nog te maken spulletjes, zou ze verkopen. Gelukkig heb ik haar al 'bekeerd' om af te zakken naar Studio Stik zodat ze, tussen de luiers en de flessen door, zelf kan werken aan heel wat moois.



Dit maakte ik voor baby Lanne:

Een tutkoordje met haar naam erop (leve mijn naaimachientje)



Een kersenpit-hondje




En een pamperzakje (met toile ciree)



Omdat ik haar creatie op Studio Stik zo leuk vond, heb ik haar gevraagd wat foto's door te mailen. Het thema was recyKleren, en zij recykleerde een pakje van Kiekeboe naar een mutsje. De tekening werd behouden en vind je achteraan terug. Chique hé!!



En het spijt me (euhum) om jullie zo te misleiden, want de foto boven is niet van Lanne maar van haar zusje Linthe (ik hoop dat ik dit goed schrijf). Maar 't leek leuk om een baby te tonen in de tenue. Tis toch van hetzelfde nest hé.