Als reactie tegen de koude...

denk ik graag terug aan de warme dagen, toen ik teenslippers droeg, ijsjes at en met m'n twee meiden bloemetjes plukte in de tuin (jaja). Weg met die gedachten over:
- dubbel paar sokken dragen,
- slippende fietsen in de sneeuw en hopen dat dochterlief niet valt,
- chauffages die veeeeeeel te traag opwarmen op het werk.

Daarom deze foto's van mijn twee kadetten, gemaakt door Fotochoc .

En ja hoor, ravotten in de sneeuw is ook fun. Thuiskomen, een kop warme chocomelk drinken en de voeten tegen de chauffage duwen, heeft zeker z'n charme. Maar als ik écht moet kiezen, dan weet ik het wel.

Buggy-bag

Mensen kennen me o.a. als een praktische mens. Van N. kreeg ik voor mijn verjaardag (gekocht van deze dame) het patroontje van deze buggybag. Deze zak bleek enorm handig voor mama's op stap en aan de buggy.  Voor mijzelf maakte ik deze twee:

Gelukkig is F. (ventje) groot en scheurt hij af en toe eens een jeans (mijn portemonnee denkt daar anders over, maar allé) zodat ik de 'resten' kan verwerken.

Zus A. kreeg deze (eerste exemplaar - ze mag altijd eerst even testen voor mij en dat doet ze graag zegt ze)

en zus K. deze

Herken je de stofjes van Ikea???

studio stik

Sommigen weten het al, maar samen met L. en E. hebben we een naaiclubje opgericht, studio stik. Alle drie hebben we de naaimicrobe te pakken en willen we dit delen met andere stitch bitches, willen we mensen samenbrengen om naaiskills uit te wisselen,  te kletsen (taart te eten van L. - zie foto) enz...

In oktober '10 organiseerden we de eerste studio stik avond. We hoopten op een 15-tal deelnemers... het waren er meer...

Hier kun je al een beetje sfeer opsnuiven. Meer foto's en informatie kun je daar terugvinden. De eerstvolgende avond in december '10  is volzet, maar inschrijven voor de andere avonden is nog mogelijk.

Voel je de kriebels ook????

Suske-wiet

Ik volg naailes, mijn eerste jaar. Mijn oudste dochter van 5 zegt dat ik nu in het eerste kleuter zit van de naailes ;-) Het is echt fun! Ik had het eerst niet gedacht, ik twijfelde. Mijn beeld van 'een naailes' (als dat al mag bestaan) was zeer cliché, maar ik amuseer me. Het is ontspannend, ik leer basistechnieken en maak mijn familie gelukkig met pannenlappen.

Voor deze gelegenheid maakte ik een tas waar ik mijn naaispullen in opberg. Omdat mijn lieve man mij mijn vrije tijd gunt, mocht hij de tas een naam geven. Het is 'suske wiet' geworden (wat ook veel zegt over mijn man vind ik).

Het patroon van deze tas kocht ik bij deze webshop. Nu nog eentje maken die bij mijn winterjas past...